Za angielskim słowem uptime kryje się z pozoru proste, lecz jednocześnie dość kluczowe zagadnienie. To czas, przez który dana maszyna działa w prawidłowy sposób. Pojęcie te możemy odnieść do domowego komputera stacjonarnego, NAS-a, routera, a nawet RaspberryPi, realizującego akurat któreś z cyklicznych zadań programowych. Uptime mierzymy od momentu włączenia sprzętu, aż po wystąpienie któregoś z czynników:
- wyłączenie — manualne, bądź w zgodzie z harmonogramem,
- restart — najczęściej dokonywany w związku z nieprawidłowym (wolnym) działaniem, zanikiem zasilania lub wprowadzeniem aktualizacji,
- załamanie (crash) — czyli całkowitej destabilizacji systemu, powodującej brak odpowiedzi programu.
O ile w przypadku domowych urządzeń takie błędy są jeszcze wybaczalne — chociaż w dobie smart home i internetu rzeczy coraz mniej — tak w przemysłowych zastosowaniach każda sekunda będzie niezwykle cenna. Termin uptime jest zatem obecnie najczęściej wykorzystywany i słyszany w odniesieniu do serwerów i infrastruktury sieciowej, kluczowej dla realizacji usług w sieci Internet.
To, czym jest uptime będzie najbardziej istotne dla posiadaczy stron internetowych, osób korzystających z niestandardowych skrzynek mailowych oraz samych właścicieli serwerowni. Większość firm świadczących usługi hostingowe zapewnia o bardzo wysokim uptime (nierzadko przekraczającym 99%) dla swojej oferty, jednak niespodzianki i wpadki zdarzają się nawet najlepszym.
Jak zatem sprawnie monitorować stan strony internetowej? Służy do tego narzędzie określane jako uptime robot. Skrypt ten może realizować zadania bardzo proste — polegające jedynie na nieinwazyjnym sprawdzaniu dostępności strony — jak i bardziej złożone. Do szerszego zakresu zależy np. informacja na temat ataków DDoS, stabilność poszczególnych modułów oprogramowania sieciowego, a nawet opcja monitoringu przedłużenia domeny. Uptime robot sprawdza się szczególnie w zastosowaniach profesjonalnych i półprofesjonalnych, gdzie od dostępności usługi zależnych jest wiele innych, kluczowych zadań.